Vanwege de Corona-maatregelen geen maandelijks Poëzie-uur.
Elke 1e donderdag van de maand wordt van 12 – 13 uur het Poëzie-uur gehouden.
Er is gelegenheid om gedichten aan elkaar voor te lezen, gedichten naar eigen keuze, soms gerelateerd aan een thema. Vaak gaan we qua thema mee met de seizoenen van het jaar.
Iedereen kan binnenlopen, bezoekers kunnen ook zelf gedichten meebrengen.
In de winter wordt de kerk hier niet speciaal voor verwarmd, dan heb je dus wel een jas nodig.
In de zomer is het heerlijk koel!
Vakantie tijdens de maanden juni-juli en augustus.
HIERONDER VINDT U GEDICHTEN/TEKSTEN DIE DE DEELNEMERS DE MOEITE WAARD VINDEN OM OP DE WEBSITE TE PLAATSEN
Oostkerk met verlichte koepel ter nagedachtenis van iemand
Gedachtenis
Groen, ontluikende natuur.
Groen wit, Middelburgs voetbalvuur.
Groen kerkkoepel licht, veilige baken.
Groen, hoop, stille wake.
Piet de Bruin
Maanmaart roert haar staart. 
Soms staat de maan ’s ochtends nog volop.
Daarna verdwijnt ze, verschijnt weer, non-stop.
Maanlicht kracht van zaaien, oogsten, levenszin.
Een laatste levensfase dichtbij, gaat nu in.
Dankbaarheid voor lange vriendschap.
Nu ruimte geven, stap voor stap.
Verandering van maan als ’t levenspad van aards bestaan?
Een komen met bezieling, een tijd om verder te gaan?
Maanmaart roert haar staart
Piet de Bruin
Dagafscheid in ogenblik,
met schoonheid, heel even.
Daarna verder, onze eigen wegen.
Wanneer komen we elkaar weer tegen?
Waarachtig, volgende dag.
Dagafscheid met vrolijk vogelgefluit,
op zelfde tijd en plaats,
hoorde ik en zag.
Daarbij Huize Avondrood.
Dagafscheid gaf haar schoonheid bloot.
Daarna onze eigen wegen.
Wanneer komen we elkaar weer tegen?
Piet de Bruin
Lichtjes
Accentueren vijgenboomstruik
Troostbiedende handeling bemoedigt
Gemoedsonrust zorgelijk nieuwsbericht zoekt
Perspectief
Piet de Bruin
=======================
Ik wens u een jaar
als een alfabet
met letters van A tot Z,
Van arbeid, blijheid en creativiteit
tot zegen, zon en zaligheid
Guido Gezelle
Zacht is de waterkant
zacht is de groene weide;
maar zachter kleurt het land
ginds aan de overzijde.
Het riet, de oeverrand
fluist’ren te allen tijde
beloften in het land
ginds aan de overzijde.
En staande hand in hand
wij zwijgend turen beiden
naar ‘t licht bewaasde land
ginds aan de overzijde.
Zo na ons hart verwant
zo ver van ons gescheiden;
het onbereikbaar land
ginds aan de overzijde.
Ida Gerhardt
Jasmijn als dichter’s bloem
Zoete geuren komen me tegemoet, geven nieuwe zin.
Witte bloemenkleuren onthullen als sterrenhemel, het zomerbegin.
Zij, in volle pracht te bewonderen, tovert me om in onverwachte liefde, Jasmijn.
Onduidelijk, in verwarring, hoelang, welke termijn?
Wind en regen vergooit fel,
kwetsbare pure schoonheid, te snel.
Herinneringen opgesnoven, draag ik deze overweldiging, in me mee.
Hoelang houdt liefde stand, Jasmijn, jij, als een bedwelmende, oogverb(l)indende bloemenzee?
Piet de Bruin