Elke 1e donderdag van de maand wordt van 12 – 13 uur het Poëzie-uur gehouden.
Er is gelegenheid om gedichten aan elkaar voor te lezen, gedichten naar eigen keuze, soms gerelateerd aan een thema. Vaak gaan we qua thema mee met de seizoenen van het jaar.
Iedereen kan binnenlopen, bezoekers kunnen ook zelf gedichten meebrengen.
In de winter wordt de kerk hier niet speciaal voor verwarmd, dan heb je dus wel een jas nodig.
In de zomer is het heerlijk koel!
Aansluitend is er gelegenheid voor de liefhebbers om met elkaar een kop soep te eten. Van harte welkom!
Recept Herberg-Linzensoep: Maaltijdsoep van zwarte linzen, pompoen, wortel en gember – Secretos Del Sur
Vakantie tijdens de maanden juli en augustus.
HIERONDER VINDT U GEDICHTEN/TEKSTEN DIE DE DEELNEMERS DE MOEITE WAARD VINDEN OM OP DE WEBSITE TE PLAATSEN
Liefste,
Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al
en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen
kan – elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.
————————————————————-
uit: Tjitske Jansen ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’, 2003
Kwetsbaar
Kleur betovert
Kracht voelbaar verrast
Kort bloeiend alsook hoopgevend
Klaproos
Piet de Bruin
De sokkelaar 
Zie.
In mijn opperste concentratie.
Langzame beweging.
Aandachtig Zijn, als zegening.
Op sokkel staande, Tai Chi.
Zie.
De sokkelaar
Piet de Bruin
Toorenvliedt Labyrint, vrije inzichten 
Labyrint van schelpen en stenen
als weerspiegeling van het leven met vele wendingen en gezichten
Al lopende, stilstaan, verder gaan.
Hoe nu verder me richten?
Veranderingen, welke gevolgen, wie komt erover de brug?
Verlangen van wens naar werkelijkheid.
Het labyrintpad op weg naar ’t hart en terug.
Hoe wordt de dagelijkse realiteit?
Piet de Bruin
Oostkerk met verlichte koepel ter nagedachtenis van iemand
Gedachtenis
Groen, ontluikende natuur.
Groen wit, Middelburgs voetbalvuur.
Groen kerkkoepel licht, veilige baken.
Groen, hoop, stille wake.
Piet de Bruin
Maanmaart roert haar staart
Soms staat de maan ’s ochtends nog volop.
Daarna verdwijnt ze, verschijnt weer, non-stop.
Maanlicht kracht van zaaien, oogsten, levenszin.
Een laatste levensfase dichtbij, gaat nu in.
Dankbaarheid voor lange vriendschap.
Nu ruimte geven, stap voor stap.
Verandering van maan als ’t levenspad van aards bestaan?
Een komen met bezieling, een tijd om verder te gaan?
Maanmaart roert haar staart
Piet de Bruin
Dagafscheid in ogenblik,
met schoonheid, heel even.
Daarna verder, onze eigen wegen.
Wanneer komen we elkaar weer tegen?
Waarachtig, volgende dag.
Dagafscheid met vrolijk vogelgefluit,
op zelfde tijd en plaats,
hoorde ik en zag.
Daarbij Huize Avondrood.
Dagafscheid gaf haar schoonheid bloot.
Daarna onze eigen wegen.
Wanneer komen we elkaar weer tegen?
Piet de Bruin
Lichtjes
Accentueren vijgenboomstruik
Troostbiedende handeling bemoedigt
Gemoedsonrust zorgelijk nieuwsbericht zoekt
Perspectief
Piet de Bruin
=======================
Ik wens u een jaar
als een alfabet
met letters van A tot Z,
Van arbeid, blijheid en creativiteit
tot zegen, zon en zaligheid
Guido Gezelle
Zacht is de waterkant
zacht is de groene weide;
maar zachter kleurt het land
ginds aan de overzijde.
Het riet, de oeverrand
fluist’ren te allen tijde
beloften in het land
ginds aan de overzijde.
En staande hand in hand
wij zwijgend turen beiden
naar ‘t licht bewaasde land
ginds aan de overzijde.
Zo na ons hart verwant
zo ver van ons gescheiden;
het onbereikbaar land
ginds aan de overzijde.
Ida Gerhardt
Jasmijn als dichter’s bloem
Zoete geuren komen me tegemoet, geven nieuwe zin.
Witte bloemenkleuren onthullen als sterrenhemel, het zomerbegin.
Zij, in volle pracht te bewonderen, tovert me om in onverwachte liefde, Jasmijn.
Onduidelijk, in verwarring, hoelang, welke termijn?
Wind en regen vergooit fel,
kwetsbare pure schoonheid, te snel.
Herinneringen opgesnoven, draag ik deze overweldiging, in me mee.
Hoelang houdt liefde stand, Jasmijn, jij, als een bedwelmende, oogverb(l)indende bloemenzee?
Piet de Bruin
Een late zomeravond, zonnegroet.
Voelbaar, als een liefdevolle kus,
tussen bomen over Walcherse graanvelden.
Warmte in mij, laat zich nu gelden.
Wennen doet ’t zelden.
Piet de Bruin
Sint Michaël
Langzaam ambachtelijk proces,
Gebed vooraf.
Laag voor laag.
Graferen.
Intensiteit met aandacht als les.
Schilderen, van donker naar Licht.
Een betekenisvol icoongezicht.
Piet
29 september Michaëlsfeest, een dag van dankbaarheid